Rodzina, Ród, rodzić się, wzrastać... Jak pisał Miłosz, "najważniejsza jest raz nabyta umiejętność skupienia uwagi nie tylko na znaczeniu, ale na sztuce powiązań, pewność, że to, co się mówi, zmienia się w zależności od tego, jak się mówi".
"Ciągła wojna mnie wreszcie znudziła. Nie ufając idei wszechświata jako mechanizmu - bardzo ładne osiągnięcia, ale nic z nich nie wynika - dawałem sobie przyzwolenie na przesądy i składając ofiary drobnym bóstwom byłbym zgodny z sobą, wiedząć, że postępuję absurdalnie, ale jeszcze mocniej wiedząc, że robię dobrze, bo łączność z siłami, które są, choć nie da się ich nazwać, wymaga gestów symbolicznych. Może przesadzam, ale świty i zmierzchy spędzone na tropieniu ptaków, a także pamięć wojennych niebezpieczeństw w dzieciństwie, nie usposabiały mnie do wiary w przypadek."
Zapomniałam zaglądać
OdpowiedzUsuńA tu TAK
no tak to tu do tak-tu
Usuń"Niech pan pamięta (...), że wszystko jest we wszystkim. Najdalsze gwiazdy wpływają na obwolutę kielicha kwiatowego. W rosie dzisiejszego poranka jest wczorajszy obłok. Wszystko splata wszechobecna zależność. Żadna rzecz nie może wyjść spod władzy innych. A tym bardziej rzecz myśląca, człowiek. Kamienie i twarze odbijają się w pańskim śnie. Zapachy kwiatów zakrzywią drogę naszych myśli. Dlaczego więc nie modelować dowolnie tego, co kształtowane jest przypadkowo?"
OdpowiedzUsuńWierzmy w sens bezustannego modelowania codzienności, nawet od nowa, w zasadność chwytania się brzytwy, wyławiania śliwek z kompotu, w sens wycierania rozlanego mleka, zakładania protez na połamane kozie nogi...
PS przypadków nie ma (wyłączając gramatykę). ( :
Robert K. w zwyczaju ma podśpiewywać sobie, że "nie wierzy w nic, co wie, i niewiara ra niewiele zmienia" :)
Usuń