Stereo szepty...

Gosiakowi... za hektolitry wspólnie wypitej kawy w Mlee czy gdziekolwiek... 

i nie koniecznie była to  kawa...

   

Drewniane stoły i skrzypiące krzesła, porcelana malowana słońcem prześwitującym przez korony, kwiecisto-liściaste wzory splecione z koronkowymi obrusami. Nie trzeba pożyczać myśli od innych, gdy w gwarze nie słyszy się swoich. Raz na jakiś czas, godzinę po zachodzie słońca Mim, z goździkiem we fraku i białą twarzą, rozdaje ciasteczka z wróżbą. Tych ostatnich promieni, niech nic nie rozprasza, przechodzą przez duszę gładko i ze świstem. Długość brody pana po drugiej stronie ogródka, sugeruje, że zapuścił ją już w łonie matki. Ma młode oczy i wygląda jak cerkiewny święty. Ikona w  ramie z kasztanowca, który zaczął kwitnąć, kto wie, czy nie za jego sprawą. Podniósł wzrok na drzewo…i zaczęło szumieć, obsypując się z szypułek do filiżanek. Pływają teraz małe stateczki po chmurach z mlecznej piany. Podobnie jak osy w szklanym dzbanie, kiedyś w sadzie u mojej Babki. Mrużąc oczy, widzę Ją pod powiekami. Siedzi oparta o niebieski dom, pomarszczone ręce składa na leszczynowej lasce, i patrząc na starą papierową jabłoń, błękitnymi oczami  strąca owoce, do suszenia w ćwiartki, prosto na kaflowy piec, gotowe schowa w pudełku po IXI, przez co kompot będzie lekko zaciągał detergentami. W kuchni pod żarówką kwili karton pełen piskląt. Dopóki mogła chodzić za nimi całymi dniami, jakoś żyła. Skończyły się kurczęta i kaczki, Babci też, jakby  zabrakło. Kilka tygodni po tym, jak zjedliśmy ostatnią kurę, umarła. 

Przyszedłem tu na kawę w marcu, i tak się zasiedziałem, do maja. 

Odchodząc, zamiast napiwku zostawiłem kilogram czereśni i  zapisaną kartkę…

utknąłem

trzy brzozy, cztery,

kasztan, jabłonka

dzika róża, wino

też dzikie

dwa bzy

i jarzębina

 za faszyną

pomiędzy ludźmi - stoliki

morze głów

gadają

to nic że palą

jak smoki

to nic

wejdź we mnie gołębiu, zamienimy się,

i wybacz że nie napełnię Ci brzucha okruchami

będę latał aż zgłodnieję,

potem, co najwyżej

postawię Ci zapiekankę

u Endziora

w rzeźni

grzmot,

nim dwie krople do kawy wpadły

odleciały

i smoki

i gołębie

zostały tylko

popielniczki

brudne szklanki

i śmiech

barmanki